DERSİM

Ayrılıklar Uyandırmalı Yüregimi
Cehennem Yangınlarıdan ölmeden çıktıysa Bedenim
Artık Benim Olmalıyım,,,, Benim!..
Yeter Yüregimi Bir çift Gözün Ateşini Rehin Verdigim
Ateş Artıgı Degildir Karşılıgımız..
Puslatını Dag Sesinden Alan,
Firarisini Mermisine Emanet Eden Bir Namludur Bu Eşkiya Sevda
Ki Zulasında Asılı Durur Kefenledigi ölümü
Ellerinin çeligine Su Verilmiştir Taaa Demden Beri
Ve Intihar Cürretiyle Yakar Yüreginin Tetigini.
Güneşin Kızılca Kıyamayetine çatar Kuruyan Umut Dallarını
Yanacaksa Cehennemden Beter Yanmalı ! . . .
Kim Anlar Ki Eşkiyanın Saglamlıgını...
özlemin çişeyle Yıkanmış şafak Degerini Kim ! ! !