Muhittin YILMAZ

Arkadaşlık

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.
Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar
içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını
bir saniye siperden çıkaramayacağı gibi bir
ateş altındaydılar.

Asker teğmenine koştu hemen:
- Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?
'Delirdin mi?' der gibi baktı teğmen...
— Gitmeye değmez oğlum, arkadaşın delik deşik olmuş.
Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye
atma sakın!

Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek
zorunda kaldı.

- Peki, dene bakalım!

Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri,
arkadaşının yanına kadar gitti, yaralı arkadaşını sırtlandığı
gibi taşıdı. Birlikte siperin içine yuvarlandılar.

Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara
yıkılmış askere döndü:·- Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez,
dememiş miydim? Bu zaten ölmüş...

- Değdi Komutanım, değdi! dedi asker.
- Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş, görmüyor musun?
- Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz yaşıyordu...

Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için...
Ve, hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
'Geleceğini biliyordum!'


GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!


Kalbimizde 'arkadaşlık' denilen bir mucize var. Nasıl olduğunu,
nasıl başladığını bilemezsiniz. Ama bunun özel bir armağan
olduğunu, Allah'ın bir lütfu olduğunu bilirsiniz.
Gerçekten de arkadaşlar nadide mücevherlerdir. Yüzünüzü
güldürüp, başarmanız için cesaret verirler.
Sizi dinlerler ve kalplerini açmaya hazırdırlar.

Bugün arkadaşlarınıza, onlarla ne kadar ilgilendiğinizi gösterin.

__________________

yağmur

evet dün bana mail olarak gelmişti bende olabildiğince arkadaşıma gönderdim çok etkili bir yaşayış....arkadaşlık bu ön yargısız olmak herşeyiyle kabul etmek ve destek olmaktır....

syberia

Bu yazıyı daha önce okuduğumda da en az şu an ki kadar duygulanmıştım. arkadaş denince kiminin birkaç kişi, kiminin sayısını bilmediği bir grup insan gelir aklına, bense tek birini düşünürüm ve çok eskiden birbirimiz için söylediğimiz Melike Demirağ'ın bu parçası aklıma gelir.

Hadi hep beraber söyleyelim, arkadaşımıza, dostumuza..

Bir kıvılcım düşer önce, büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş, yanmışsın arkadaş
Dolduramaz boşluğunu ne ana ne gardaş
Bu en güzel, bu en sıcak duygudur arkadaş

Ortak olmak her sevince, her derde, kedere
Ve yürümek ömür boyu, beraberce, el ele
Olmasın hiç o ta içten gülen gözlerde yaş
Bir gün gelip, ayrılsak bile seninle arkadaş
(Yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş)

Evet arkadaş;kim olduğumu, ne olduğumu
Nerden gelip, nereye gittiğimi sen öğrettin bana
Elimden tutup, karanlıktan aydınlığa sen çıkardın
Bana yürümeyi öğrettin yeniden
El ele ve daima ileriye
Bir gün.
Bir gün birbirimizden ayrı düşsek bile
Biliyorum, hiçbir zaman ayrı değil yollarımız
Ve aynı yolda yürüdükçe
Gün gelir ellerimiz yine dostça birleşir
Ayrılsak bile kopamayız

Sevgiyle kalın..